Ο κύβος του Rubik και η επίδραση του φόβου στο παιχνίδι

Έπειτα από ένα όμορφο ταξίδι μερικών ημερών στην Βουλγαρία και μια δύσκολη προσωπική ιστορία που ξεκίνησε λίγο μετά και με ταλαιπωρεί ακόμα ήρθε η ώρα να τα ξαναπούμε. Αν και είχα σκοπό σε αυτό το άρθρο να ασχοληθούμε με ένα πολύ επίκαιρο και άκρως παρεξηγημένο (αν και από τα πιο εύκολα) κομμάτι των χρηματοοικονομικών, αυτό των ασφαλίστρων κινδύνου (CDF), ένα τυχαίο γεγονός μου άλλαξε τα σχέδια και λέω τελικά να μιλήσουμε για κάτι διαφορετικό.

Στη Βουλγαρία λοιπόν φιλοξενούμενος από φιλαράκι μου φοιτητή στο Blagoevgrad βρήκα τυχαία σπίτι του έναν κύβο του Rubik. Για κάποιους που δεν θυμούνται το συγκεκριμένο πάζλ, η φωτογραφία πιστεύω να τους βοήθησε. Δεν ήταν ο κλασσικός 3 επί 3 αλλά ένας πιο εύκολος, 2 επί 2. Λέω εδώ είμαστε, θα το λύσουμε το κυβάκι, θα πουλήσουμε και μούρη. Τελικά δεν τα κατάφερα. Μόλις γύρισα στην πατρίδα, το πρώτο που έκανα είναι να πάρω στα χέρια μου το δικό μου, ξεχασμένο 3 επί 3 κυβάκι. Δύσκολα τα πράγματα. Ψάχνοντας και αναλύοντας αυτό το ξεχωριστό ας το πούμε παίγνιο και μιλώντας με φίλο που το λύνει σαν να λύνει Sudoku για παιδιά, έφτασα στο εξής συμπέρασμα.

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΝ ΛΥΤΗ ΟΤΑΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΚΑΛΕΙΤΕ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΦΤΙΑΞΕΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΕΙ.

Για να καταλάβετε τι εννοώ περίπου, από την στιγμή που θα φτιάχνει κανείς την πρώτη πλευρά πλέον πρέπει να χαλάει συνέχεια ότι έχτισε μέχρι τώρα για να φτιάξει και τις υπόλοιπες. Αν δεν έχεις κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για το τι κάνεις, ο φόβος ότι μπορεί χαλώντας προσωρινά αυτά που έχεις φτιάξει, να μην μπορέσεις να τα επαναφέρεις, σε δυσκολεύει σχεδόν το ίδιο με το ίδιο το πάζλ.

Όσο το συνειδητοποιούσα τόσο μεγαλύτερη έκπληξη μου δημιουργούσε. Ο κύβος μοιάζει σχεδόν να έχει σχεδιαστεί με αυτή τη λογική. Σε αναγκάζει να θυμάσαι το τι χάλασες για να μπορέσεις να το επαναφέρεις. Πρέπει να θυμάσαι την διαδρομή. Πράγμα δύσκολο μιας και ακόμα και αν μπορείς να το κάνεις ο φόβος ότι ίσως κάνεις λάθος, σε κάνει να φοβάσαι να επιφέρεις αλλαγές στον κύβο από ένα σημείο και μετά. Αυτό το fear equity μπορεί να μοιάζει ασήμαντο αλλά παίζει σημαντικό ρόλο στην επίλυση του συγκεκριμένου παιγνίου.

Αυτό το fear equity παίζει τεράστιο ρόλο σε όλα τα παίγνια. Στο πόκερ ας πούμε είναι παράγοντας καθοριστικής σημασίας. Το εκπληκτικό βιβλίο kill everyone αλλά και το kill Phil αναφέρονται εκτεταμένα στο συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. Όσον αφορά τις αγορές και τον κόσμο των επενδύσεων ο φόβος είναι όχι απλά σημαντικός παράγοντας. Είναι ο κυρίαρχος. Κινεί τα πάντα και επηρεάζει τις συμπεριφορές των παικτών σε τεράστιο βαθμό.

Για να καταλάβουμε ακόμα περισσότερο την σημασία της επίδρασης του φόβου σε κάθε παίγνιο, στον κόσμο του πόκερ, του στοιχήματος και των επενδύσεων θα δούμε ένα ακόμα παιχνίδι. Το κλασσικό παιχνίδι της σαρανταποδαρούσας.

Στην απλή του μορφή αυτό το παιχνίδι παίζεται με δυο παίκτες. Κάθε παίκτης έχει δυο επιλογές. Σταματάει ή συνεχίζει. Αν σταματήσει παίρνει ένα μπόνους σε πληρωμή σε σχέση με τον άλλον. Αν πει ότι συνεχίζει, παίζει ο άλλος παίκτης και έχει τις ίδιες δυο επιλογές. Αν σταματήσει, παίρνει κάτι παραπάνω σαν μπόνους σε σχέση με τον άλλον. Το στοιχείο που κάνει πιο ενδιαφέρον το παιχνίδι είναι το γεγονός ότι αν και οι δυο παίκτες αποφασίσουν να συνεχίσουν, τότε η πληρωμή τους στην επόμενη πάσα θα είναι μεγαλύτερη. Άρα αν και έχουν και οι δυο συμφέρον ένα πριμ για να σταματήσουν, μπορούν να συνεργαστούν και με τον τρόπο αυτό να αυξήσουν κατά πολύ τα κέρδη τους.

Μπορεί να μοιάζει απλό αλλά πρόκειται για ένα παίγνιο που φέρνει τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές επίδρασης σε οριακό και παράλληλα εξαιρετικό από ερευνητικής άποψης σημείο. Αυτό γιατί φανερά η επίδραση του φόβου παίζει τεράστιο ρόλο. Αν οι δυο παίκτες μπορούσαν να συνεργαστούν και υπήρχε εμπιστοσύνη ανάμεσα τους τότε πιθανόν θα συνεχίζαν να παίζουν, για όσες φορές τους δινόταν το δικαίωμα έτσι ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους. Ο φόβος όμως ότι ο αντίπαλος μπορεί να σταματήσει οποιαδήποτε στιγμή για να σιγουρεύσει το έξτρα πριμ, αφού δεν θα είναι σε θέση να ξέρει τις προθέσεις του άλλου παίκτη στην επόμενη πάσα, περιπλέκει πολύ τα πράγματα.

Υπάρχει βέλτιστη στρατηγική για το συγκεκριμένο παιχνίδι; Κάτι υπάρχει και θα το δούμε στο επόμενο κείμενο όταν και θα ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας για το fear equity.

Αλήθεια εσείς τι θα κάνατε αν ήσασταν ο παίκτης ένα στο συγκεκριμένο παιχνίδι; Θα συνεχίζατε με την ελπίδα να συνεργαστεί και ο αντίπαλος ή θα πατούσατε το κουμπί και θα τελειώνατε επιτόπου το παιχνίδι κλειδώνοντας το extra πριμ;

Θα χαρώ να το συζητήσουμε και να δω και τις δικές σας απόψεις.

To be continued…