Όταν ο άνθρωπος μεγαλώνει αποκτά σοφία λόγω των εμπειριών που βιώνει κατά τη διάρκεια της ζωής του. Η σοφία τον βοηθά να παίρνει τις κατάλληλες αποφάσεις σε διάφορες φάσεις στη ζωή του. Πέρα όμως από τη σοφία, μπορεί να εμφανιστεί και η μοναξιά. Η μοναξιά δεν είναι καλός οδηγός στις αποφάσεις που θα πάρει κανείς. Τι συμβαίνει όταν η μοναξιά εμφανίζεται στην Τρίτη ηλικία και πώς αυτή συνδέεται με τον τζόγο;

Η απάντηση είναι η εξής: Η μοναξιά πλήττει αρκετά ηλικιωμένα άτομα καθώς απομονώνονται και εγκαταλείπονται από τους συγγενείς τους ή μένουν μόνοι επειδή φεύγουν από τη ζωή αγαπημένα τους πρόσωπα. Προκειμένου να μη νιώθουν μόνοι κάποιοι από τους ηλικιωμένους οδηγούνται στο τζόγο, πηγαίνοντας σε καζίνο όπου εκεί περνούν πολλές ώρες παίζοντας διάφορα τυχερά παιχνίδια, κάνοντας παράλληλα παρέα με άλλα άτομα που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα. Εκεί χάνουν την  αίσθηση του χρόνου καθώς απορροφώνται από το παιχνίδι συνομιλώντας με άλλα ηλικιωμένα άτομα σε σχέση με το παιχνίδι και αποκτώντας την αίσθηση ότι ανήκουν σε κάποια ομάδα.

Παρατηρείται ότι τα άτομα τρίτης ηλικίας δε δίνουν σημασία στο οικονομικό κόστος παρά παρασύρονται περισσότερο από την αίσθηση ότι περνούν την ώρα τους ευχάριστα. Η τσέπη τους όπως θα λέγαμε αδειάζει έχοντας αρνητικές συνέπειες στην κάλυψη των οικονομικών υποχρεώσεών τους , όμως η ικανοποίηση που λαμβάνουν αυξάνει καθώς εστιάζονται πιο πολύ στο γεγονός ότι βρίσκουν συνομηλίκους τους και συναλλάσσονται μαζί τους. Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις που η ικανοποίηση μετατρέπεται σε οικονομική καταστροφή όταν σπαταλούν όλες τις οικονομίες τους, υποθηκεύοντας τα υπάρχοντά τους.

Όπως  γίνεται κατανοητό η μοναξιά οδηγεί σε συμπεριφορές εξάρτησης λόγω της ανάγκης των ηλικιωμένων ατόμων να έχουν κοντά τους ανθρώπους όπου θα μπορούν να μοιράζονται στιγμές κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι γίνονται θαμώνες στα καζίνο περνώντας καθημερινά ατελείωτες ώρες. Τα άτομα τρίτης ηλικίας αποκτούν νόημα στη ζωή τους μέσα από το τζόγο δίχως να έχουν ψάξει εναλλακτικές δραστηριότητες που θα γεμίσουν το χρόνο τους εποικοδομητικά χωρίς να χρειαστεί να έχουν οικονομικές απώλειες.

Για αυτό τα ηλικιωμένα άτομα χρειάζεται να ενημερώνονται από τους γνωστούς τους αλλά και από τις υπηρεσίες για τις δυνατότητες συμμετοχής τους σε δραστηριότητες στην κοινότητα που ζουν ώστε να αισθάνονται ότι αποτελούν ενεργό κομμάτι του κοινωνικού ιστού.

Εργάζεται ως Ψυχολόγος από το 2004 με ιδιωτικό γραφείο από το Μάρτιο του 2009. Σπούδασε στο τμήμα Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. και στη συνέχεια εξειδίκευτηκε στη Γνωστική-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία Παιδιών & Ενηλίκων. Παράλληλα με τις σπουδές της και μετά το πέρας αυτών υπήρξε εθελόντρια στην Ελληνική Εταιρεία Νόσου Alzheimer & Συναφών Διαταραχών καθώς και στη Χ.Ε.Ν. Θεσσαλονίκης όπου διετέλεσε μέλος Παννεληνίου Συμβουλίου. Επίσης έχει παρακολουθήσει ποικίλα σεμινάρια ψυχικής υγείας, διεξάγει ομιλίες σε θέματα ψυχικής υγείας και αρθρογραφεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Αυτή τη στιγμή αποτελεί μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ψυχολόγων και της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας της Συμπεριφοράς.

Leave A Reply

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

Exit mobile version