Η δήθεν εύκολη κι άνετη ζωή του επαγγελματία τζογαδόρου

Χρήματα. Επιτυχία. Αναγνώριση.

Το να ζει κανείς από τα τυχερά παιχνίδια και τον τζόγο φαίνεται σαν μια ονειρεμένη δουλειά. Εικόνες από γαλαζοπράσινες παραλίες έρχονται στο μυαλό, όπου φρέσκος αέρας δροσίζει τον τζογαδόρο που ξαπλώνει στην αιώρα κάτω από τους φοίνικες, ποντάροντας χιλιάδες δολλάρια στο λάπτοπ του δίπλα στο δροσιστικό κοκτέηλ του, ενώ κοπέλες παίζουν μπιτς-βόλει στον ορίζοντα. Καλά κάνεις κι ονειρεύεσαι τη ζωή του επαγγελματία τζογαδόρου, να ξέρεις όμως ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Τελευταία ρωτήθηκα μέσω email με πόσα χρήματα ξεκίνησα το ταξίδι μου στον τζόγο.

Όχι με πολλά. Αρχικά έπαιξα blackjack μετρώντας φύλλα, όπως γνωρίζετε. Το κεφάλαιό μου ήταν 1.500 ευρώ, αν και ήμουν προετοιμασμένος να σταματήσω αν πέσει στα 1.000. Ήμουν 24 χρονών τότε. Στάθηκα τυχερός όταν το risk of ruin ήταν στα ύψη κι έπεσα σε θετική διακύμανση, όπως λέμε. Χρειάζεται να πάρεις τα ρίσκα σου όσο είσαι μικρός κι έχεις χρόνο κι επιλογές μπροστά σου, αν κάτι πάει στραβά.

Το αρχικό μου κεφάλαιο ήταν ακόμα μικρότερο στο trading στοιχημάτων. Μόλις 500 ευρώ. Εκεί δε στάθηκα τυχερός. Εκεί απλά έκανα κάτι που λίγοι το έκαναν. Και το έκανα καλά, μέχρι το σημείο που ο ανταγωνισμός με προσπέρασε.

Είναι απλό: δε χρειάζεσαι μεγάλο αρχικό κεφάλαιο για να πετύχεις.

Χρειάζεσαι επιμονή, θέληση και πειθαρχία για να πετύχεις

Φαίνεται τα 500 ευρώ κεφάλαιο ξάφνιασε το συνομιλητή μου. “Τόσα λίγα”, με ρώτησε. Για άλλους τα 500 είναι λίγα, για άλλους είναι πολλά. Όλα είναι σχετικά. Αν έχεις ένα εκατομμύριο, εύκολα δοκιμάζεις κάτι με 10 χιλιάρικα. Αλλά ακόμα και τότε, γιατί να μην ξεκινήσεις με πολύ λιγότερα, εφόσον δε γνωρίζεις το παιχνίδι;

“Και πώς κατάφερες να ζεις από αυτή τη δουλειά; Θα πρέπει να είχες πολλή υπομονή”, συνέχισε.

Όχι ακριβώς υπομονή αλλά επιμονή.

Υπομονή θα χρειαζόταν αν είχα σταθεί άτυχος και έπεφτα σε μια αρνητική διακύμανση λόγω variance και ξέροντας φυσικά ότι η μέθοδός μου είναι κερδοφόρα. Όμως δεν είναι έτσι ο επαγγελματικός τζόγος. Έχεις κάνει από πριν τη μελέτη σου και γνωρίζεις το χειρότερο και το καλύτερο σενάριο της στρατηγικής που θα ακολουθήσεις. Αλλιώς βαδίζεις στα τυφλά κι όπου σε βγάλει. Η ελπίδα θα πεθάνει τελευταία και μαζί της θα πάρει και όλο σου το κεφάλαιο.

Χρειάζεσαι επιμονή, να πεις ότι θα κάνω αυτό. Να έχεις ένα στόχο και να μην παρεκλίνεις από αυτό.

Αν αυτό που κάνεις δεν σε φέρνει πιο κοντά στο στόχο σου, τότε σε απομακρύνει από αυτόν.

Ήταν 2002 όταν σαν φοιτητής ακόμα, έψαχνα στο ίντερνετ να μάθω πώς κερδίζει ο Τάραμας. Αφού το κάνει αυτός, θα το κάνω κι εγώ. Δεν είναι πιο έξυπνος από εμένα, σκέφτηκα.

Μελέτησα, έκανα εξάσκηση στο σπίτι, ενώ ξόδευα ελάχιστα από το χαρτζηλίκι μου, ώστε να έχω ένα μικρό κεφάλαιο για να ξεκινήσω, μόλις μάθω. Ήθελα να κάνω αυτό το πράγμα.

Είχα θέληση.

Έπειτα το καζίνο άλλαξε τους κανόνες όταν έπαιζα. Με είχαν μάθει. Στο τέλος, μου απαγόρευσαν την είσοδο. Όχι γιατί είχα κερδίσει πολλά, αλλά γιατί ήμουν μικρός. Συμπαίκτες που είπαν ότι “αν βγάζεις ένα χιλιάρικο τώρα στα 24, στα 34 πόσα θα τους παίρνεις;” Νά’μαι στα 36, πολύ διαφορετικά από ό,τι περίμενα.

Σταμάτησα τότε το blackjack. Δεν είχε νόημα να κυνηγάω μια δουλειά που θα δυσκόλευε. Άλλωστε, μπήκαν τα μηχανάκια και δεν μπορείς πια να κερδίσεις. Ή τουλάχιστον να κερδίσεις τόσα πολλά. Κάποιοι συνέχισαν να το παλεύουν. Ακόμα και σήμερα το παλεύουν. Κυνηγούν ένα άπιαστο όνειρο. Αυτό έμαθαν, αυτό κάνουν. Εγώ προχώρησα. Δεν εγκλωβίστηκα σε μια άνιση μάχη που θα μου έχανε όσα είχα κερδίσει μέχρι τότε.

Είχα πειθαρχία.

Ήταν 2005 πλέον, όταν για μήνες διάβαζα στο ίντερνετ 16 ώρες τη μέρα, ψάχνοντας μια ακόμα ευκαιρία. 16 ώρες. Όσες έπαιζα καθημερινά blackjack. Δεκαέξι ώρες. Γύριζα σπίτι και κοιμόμουν. Ξυπνούσα, έτρωγα και δρόμο για τη “δουλειά”. Έτσι θα πετύχεις σε οποιαδήποτε δουλειά, όχι μόνο στον τζόγο.

Έτσι τώρα ήμουν πίσω στο σημείο μηδέν. Έκανα πάλι οικονομίες μέχρι να βρω τι θα κάνω. Έπρεπε να πάρω αποφάσεις. Τι θα κάνω; Θα επιστρέψω στο πανεπιστήμιο; Ή θα συνεχίσω προς το στόχο μου; Δεν παίρνεις εύκολα την απόφαση να αφήσεις το πανεπιστήμιο. Ειδικά αν δεν έχεις χρήματα ή δουλειά.

Βρήκα το trading λοιπόν. Ξεκίνησα με 500 ευρώ. Μου φάνηκε ευκολότερο από το blackjack. Και ξεκίνησα. Για μήνες το trading ηταν η ζωή μου. Δεν έβγαινα για καφέ, για φαγητό με φίλους. Έιχα ένα στόχο. “Και τώρα που βρήκα μια ευκαιρία, πρέπει να την εκμεταλλευτώ, όσο προλαβαίνω”, σκεφτόμουν.

Τι να προλάβω, αναρωτιέστε. Θα δείτε παρακάτω.

Πολλοί περιμένουν ότι θα κερδίσουν στο στοίχημα, στο πόκερ και στα υπόλοιπα τυχερά παιχνίδια απλά διαβάζοντας μια ώρα εφημερίδες ή βιβλία. Ότι θα κάνουν μια άνετη ζωή, διασκεδάζοντας κάθε βράδυ σε πάρτι και απολαμβάνοντας γεύματα σε ακριβά εστιατόρια, απλά πατώντας μερικά κουμπάκια στον υπολογιστή τους.

Δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχει εύκολο χρήμα στον τζόγο. Μύθος είναι αυτό. Εκτός αν ελπίζετε ότι θα είστε ανάμεσα στους 10 τυχερούς που κερδίζουν το Τζόκερ κάθε χρόνο. Είπαμε, ελπίδα.

Είσαι προετοιμασμένος για τις θυσίες που απαιτεί ο επαγγελματικός τζόγος;

Είσαι έτοιμος να αφιερώσεις ατελείωτες ώρες μελετώντας τα τυχερά παιχνίδια; Είσαι έτοιμος να παρατήσεις τα πάντα για να πετύχεις να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα; Είσαι έτοιμος για τη μοναξιά του;

Η δουλειά του επαγγελματία τζογαδόρου δε διαφέρει και πολύ από τις άλλες δουλειές. Για αυτό ίσως και να μην είσαι ήδη στη γαλαζοπράσινη παραλαία, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές! Έχει μεγαλύτερο ρίσκο, αλλά για αυτό έχει και μεγαλύτερα κέρδη για όσους πετύχουν. Δεν είναι πολλοί αυτοί.

Στην εργασία σου μπορείς να είσαι αόρατος, αλλά μπορείς και να διαπρέψεις και να αναρριχηθείς στον επαγγελματικό σου κύκλο. Όσο περισσότερο ασχολείσαι με τη δουλειά σου, όσο περισσότερο την αγαπάς, όσο έχεις στόχο, τόσο καλύτερος θα γίνεις. Όσο περισσότερο ζεις κι αναπνέεις για αυτό που κάνεις, μόνο πάνω μπορείς να πας.

Στον τζόγο μάλιστα, δε χρειάζεται να παρακαλέσεις, να κάνεις θελήματα για να πετύχεις. Είσαι μόνος σου. Εσύ και τα χρήματά σου. Δεν δίνεις λογαριασμό, παρά μονο στον εαυτό σου, στο αφεντικό σου. Αν σου τελειώσουν τα χρήματα, τελείωσες. Απολύθηκες. Και δεν έχεις προϋπηρεσία για κάτι. Κι όλοι θα πουν, “το καημένο το παιδί, το κατέστρεψε ο τζόγος”. Και δε θα μπορείς να τους διαψεύσεις.

Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός. Ναι, είσαι μόνος σου, στο γραφείο σου. Αλλά από την άλλη πλευρά είναι ο ανταγωνισμός. Παλεύεις με ικανότατους αντιπάλους. Μη γελιέσαι. Δεν είναι αραχτοί στις παραλίες τύποι που τους κάνουν μασάζ, όσο εσύ τους κερδίζεις.

Είναι τύποι σαν τον Billy Walters, σαν τον Warren Buffett και τον George Soros, σαν τον Daniel Negreanu και τον Phil Ivey. Και υπάρχουν και οι άλλοι, οι ανώνυμοι. Εκείνοι που δεν ψάχνουν τη δημοσιότητα. Εκείνοι που παραμένουν αφανείς και κάνουν τη δουλειά τους μεθοδικά, κλεισμένοι στο γραφείο τους, έτοιμοι να σου πάρουν τα χρήματά σου. Όπως πήραν και τα δικά μου για ένα διάστημα, όταν ο ανταγωνισμός με προσπέρασε κι άργησα να το καταλάβω.

Η σημερινή ευκαιρία μπορεί αύριο να μην υπάρχει στον επαγγελματικό τζόγο. Κάτι που βρήκες σήμερα, του χρόνου να μην μπορεί να σε συντηρεί.

Είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις κάτι τέτοιο; Είσαι έτοιμος να αλλάξεις παιχνίδι και καριέρα από τη μια στιγμή στην άλλη; Είσαι έτοιμος να παραδεχτείς την αποτυχία σου; Έχεις εναλλακτικά σχέδια στη ζωή σου;

Αν είσαι, τότε κυνήγησε το όνειρό σου. Το μικρό σου κεφάλαιο δεν είναι εμπόδιο, μπορείς να ξεκινήσεις με λίγα χρήματα. Απλά μάθε να φτιάχνεις μόνος σου τα κοκτέηλ, γιατί θα τα πίνεις για πολύ καιρό, κλεισμένος στο δωματιό σου.