Τα Κυριακάτικα βράδια έχουν πάψει να αποτελούν βράδια ξεκούρασης για τους παίκτες πόκερ, όπως είναι για τους περισσότερους. Συνήθως το πρόγραμμα των περισσοτέρων ξεκινάει περίπου στις 19:00 και στην ιδανικότερη περίπτωση ολοκληρώνεται κατά τις 10 το πρωί της Δευτέρας, παίζοντας πάνω από 10-20 τουρνουά πόκερ προς αναζήτηση μιας μεγάλης νίκης που θα ενισχύσει σημαντικά το bankroll. Τελευταία όμως κατά τη διάρκεια των ξενυχτιών που απαιτούνται σε αυτό το άθλημα, σκεφτόμουν αν τελικά αξίζουν αυτές οι ώρες. Ίσως φταίει βέβαια η απουσία μιας μεγάλης νίκης προσωπικά που θα γλύκαινε το χάπι, αλλά αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσα θα είχαμε μάθει ή τι θα είχαμε δημιουργήσει αν ασχολιόμασταν με κάτι δημιουργικό 12 και πλέον συνεχόμενες ώρες; Γιατί το πόκερ απέχει πολύ από την έννοια της «δημιουργικότητας».
Ανοίγοντας το θέμα αυτό, κινδυνεύω να γίνω δέκτης των γνωστών χαρακτηρισμών πως έχεις τόσες ώρες να δημιουργήσεις, αν δεν αισθάνεσαι καλά με το πόκερ ασχολήσου με κάτι άλλο, «κάψιμο», η μονοτονία του παιχνιδιού σε κάνει να σκέφτεσαι έτσι κι άλλα παρόμοια. Ένα δίκιο το έχουν, καθώς όταν κάθεσαι πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη ακολουθώντας μια ομολογουμένως μονότονη διαδικασία, η αλήθεια είναι ότι περνάν πολλές σκέψεις από το μυαλό σου. Επιπλέον για αρκετούς – μαζί κι εμένα – στη δημιουργικότητα συγκαταλέγεται και η δημιουργία ενός υγιούς και ανοδικού γραφήματος της πορείας, είτε σε cash games είτε σε [intlink id=”1612″ type=”category”]τουρνουά πόκερ[/intlink]. Όμως τώρα που όσο να’ναι οι συνθήκες άλλαξαν μετά την Μαύρη Παρασκευή, φαντάζομαι ότι παρόμοιες σκέψεις έχουν αρχίσει να γεννιούνται σε περισσότερους παίκτες.
Εκείνο που σίγουρα μένει σε έναν κερδισμένο παίκτη είναι η δύναμη των χρημάτων που έχει κερδίσει, την οποία μπορεί να εκμεταλλευτεί για να εξερευνήσει νέους – επαγγελματικούς ή μη – προορισμούς. Ενδεχομένως στα θετικά να συγκαταλέγονται και οι πιθανές χορηγίες και συνεργασίες με εταιρίες πόκερ, όμως σίγουρα αυτοί αποτελούν τη συντριπτική μειοψηφία των παικτών. Δεν παραβλέπω ωστόσο το γεγονός πως για τη μεγάλη πλειοψηφία το πόκερ αποτελεί διασκέδαση και η δυνατότητα δημιουργικότητας καλλιεργείται μέσω της επαγγελματικής απασχόλησης του καθενός ή μέσω άλλων χόμπι ή και μέσω της οικογένειας. Επειδή όμως εδώ μιλάμε για παίκτες που πέρα από την αφιέρωση πολύ χρόνου στα τραπέζια, έχουν σπαταλήσει και πολύ χρόνο σε διάβασμα, μελέτη και βελτίωση του παιχνιδιού τους, είναι ένα εύλογο ερώτημα εάν θα ήταν καλύτερα να είχαν επενδύσει αυτές τις ώρες σε κάτι πιο δημιουργικό μακροχρόνια. Ασχολίες που θα του είναι χρήσιμες και μετά από χρόνια (π.χ. τέχνες, κατασκευές, κλπ), ακόμα κι αν τις παραμελήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε αντίθεση με το [intlink id=”1321″ type=”category”]πόκερ[/intlink] που στο τέλος μένει ένα γράφημα κι ένας τραπεζικός λογαριασμός.
Θυμάμαι ένα γνωστό Έλληνα παίκτη κουβεντιάζοντας παλιότερα μου είχε εκφράσει τις ανησυχίες για το τι μέλλει γενέσθαι, εάν για κάποιο λόγο το πόκερ εξαφανιστεί ως πηγή εσόδων. Αν και είχε ενδιαφερθεί περιστασιακά για το trading χρηματοοικονομικών προϊόντων, δε γνωρίζω εάν τελικά έχει ασχοληθεί καθόλου. Όμως ούτε κι αυτό είναι από τις «δημιουργικές ασχολίες» θα έλεγα. Ωστόσο αυτές οι ενασχολήσεις με κάποιου είδους επένδυση των χρημάτων έχουν το θετικό του ελεύθερου (σχετικά) ωραρίου και της αίσθησης ελευθερίας (αν και αυτό πάλι είναι σχετικό), πέρα από τις δυνατότητες μεγάλου κέρδους. Έτσι η ελευθερία αυτή μπορεί να μεταφραστεί σε ένα δημιουργικό χόμπι, ώστε να καλυφθεί αυτή η ανάγκη του παίκτη. Κάτι τέτοιο όμως δε συμβαίνει τις περισσότερες φορές.
Ο λόγος είναι το συνεχές κυνήγι της επιτυχίας. Τα μεγάλα κέρδη απαιτούν επιμονή, αναρίθμητες ώρες μελέτης κι ενασχόλησης με το αντικείμενο ανεξάρτητα από την καθεαυτή ενασχόληση, ψυχραιμία και πειθαρχία. Ο εθισμός στη συνεχή επιτυχία και στην ανέλιξη ως του καλύτερου παίκτη πόκερ/trader/blogger/επαγγελματία παραμερίζει τα όποια άλλα ενδιαφέροντα. Ειδικά εάν υπάρχει και υπέρμετρη φιλοδοξία στα χαρακτηριστικά του ατόμου, τότε δύσκολα να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο κατά τη διάρκεια της μέρας. Παίζοντας στο $50NL θέλει να ανεβεί στο $100, κι εκεί δε θα ησυχάσει και θα θέλει να πάει στα $200NL κ.ο.κ. καθώς κυριολεκτικά δεν υπάρχει ταβάνι.
Ας μη γίνομαι όμως κουραστικός αναλύοντας καταστάσεις που λίγο πολύ είναι γνωστές. Το θέμα είναι αν είναι ευχαριστημένος ο καθένας με την καθημερινότητά του και πώς εκείνος εξισορροπεί τις συνήθειές του και κατανέμει τις ώρες της ημέρας. Εφόσον το συζητήσετε ειλικρινά με τον εαυτό σας, τότε την επόμενη φορά που θα βρεθείτε να χάσετε με AA απέναντι σε KK στο bubble του τελικού τραπεζιού ενός Sunday major τουρνουά, θα κοιμηθείτε πιο ήσυχοι.
Προσωπιπό άρθρο που δημοσιεύθηκε στο pokerunion.gr το Μάιο του 2011.
