Τι συμβαίνει όταν κάποιος στοιχηματίσει σε φανερά λανθασμένη απόδοση του Πάμε Στοίχημα; Ο ΟΠΑΠ βγάζει ανακοίνωση λέγοντας πως τα στοιχήματα θα πληρωθούν στην ορθή τελική απόδοση κι όχι στην απόδοση, κατά την οποία κατατέθηκε το δελτίο του στοιχήματος στο πρακτορείο. Αυτό συνέβη στον τελικό των 5.000 μέτρων των ανδρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες το περασμένο Σάββατο. Το Πάμε Στοίχημα θα έπρεπε να πληρώσει… 275 φορές τα χρήματα των παικτών, όταν η σωστή απόδοση ήταν 2.75! Ο ΟΠΑΠ ισχυρίζεται πως σύμφωνα με τον κανονισμό των εταιριών στοιχημάτων παγκοσμίως, εφόσον πρόκειται για φανερό λάθος, δεν είναι υποχρεωμένος να πληρώσει τους παίκτες. Και φαίνεται πως έχει δίκιο.
Αρκετά παραδείγματα παρόμοιας συγκυρίας μπορεί να βρει ο καθένας online. Πλήθος ιστοριών απλήρωτων στοιχημάτων σε online bookmakers κάνουν την εμφάνισή τους στις πρώτες σελίδες μιας αναζήτησης στο Google, ενώ δε λείπουν και οι περιπτώσεις όπου τα λάθη συνέβησαν σε πρακτορεία μεγάλων εταιριών στοιχημάτων του εξωτερικού και συγκεκριμένα της Αγγλίας. Συνήθως πρόκειται για λάθη των ίδιων των πρακτόρων, αλλά στην περίπτωση του Πάμε Στοίχημα το λάθος προέρχεται από την ίδια την εταιρία. Ωστόσο ακόμα και τότε είναι συνήθης τακτική να αναγνωρίζουν το λάθος και να ακυρώνονται τα στοιχήματα, επιστρέφοντας τα χρήματα στους παίκτες. Το Πάμε Στοίχημα προτίμησε να δεχθεί τα 77 δελτία των 90 ευρώ που παίχτηκαν στη λάθος απόδοση του 275 και να τα πληρώσει με βάση τη σωστή απόδοση στο 2.75. Τελικά όπως φαίνεται στην εικόνα, ο όγκος των στοιχημάτων πίεσε περαιτέρω τις συγκεκριμένες αποδόσεις των Γκεμπρεμεσιέλ και Φάρα, οι οποίες έφτασαν στο 2.45.
Η συζήτηση γύρω από τις λανθασμένες αποδόσεις των bookmakers έχει δύο προεκτάσεις. Η μία λέει πως η εταιρία έχει την ευθύνη διεξαγωγής του στοιχήματος και ένα μέρος του ρίσκου που παίρνει κατά τη διαδικασία αυτή είναι και η προσφορά λάθος αποδόσεων. Το μέγεθος του λάθους μπορεί να είναι από μικρό έως τεράστιο όπως στην προκειμένη περίπτωση. Έτσι η απόδοση που άλλοι bookmakers προσφέρουν στο 3.00, κάποια εταιρία στοιχημάτων θα την προσφέρει στο 5.00 προσελκύοντας πολλά περισσότερα στοιχήματα. Όμως πότε είναι πραγματικά λάθος η απόδοση; Εάν τελικά το αποτέλεσμα επαληθεύεται κατά 18%, η απόδοση δεν είναι λάθος και ο bookmaker θα κερδίσει χρήματα σε βάθος χρόνου. Εάν προσέφερε 4.00 απόδοση – που και πάλι είναι πολύ υψηλότερη από το μέσο όρο του 3.00 – θα είχε ακόμα μεγαλύτερο κέρδος. Όμως εάν τελικά η πιθανότητα ήταν κάτι λιγότερο από 33% (κάτι που υποδηλώνει ο μέσος όρος των αποδόσεων στο 3.00), η εταιρία θα ανακοίνωνε πως έκανε λάθος; Σίγουρα το 275 αντί του 2.75 είναι φανερά σφάλμα του συστήματος ή ανθρώπινο λάθος. Εάν ωστόσο έδινε 5.00 απόδοση και διαπίστωνε πως η απόδοση του Πάμε Στοίχημα είναι η μεγαλύτερη της αγοράς, πριν χαμηλώσει την απόδοση θα δεχόταν τα στοιχήματα που θα είχαν τοποθετηθεί μέχρι τότε; Ή θα έβγαζε παρόμοια ανακοίνωση – συγγνώμη, λάθος, δεν βγαίνω κερδισμένη τώρα, οπότε ακυρώνω τα στοιχήματα μέχρι να προσφέρω αποδόσεις που θα μου κερδίσουν χρήματα; Μαντέψτε ποιοι θα χαρίσουν αυτά τα χρήματα…
Η άλλη προέκταση έχει να κάνει με το ήθος των παικτών. Εφόσον είναι τόσο φανερό το λάθος του bookmaker, είναι ηθικό να εκμεταλλευτούν οι παίκτες το λάθος; Γιατί να ποντάρει ένας παίκτης σε μια απόδοση που είναι οφθαλμοφανές πως πρόκειται για λάθος; Το να βρει κάποιος αξία σε μια απόδοση της τάξης του 3.00 όταν οι περισσότερες εταιρίες στοιχημάτων του προσφέρουν το ίδιο στοίχημα με απόδοση στο 2.50 είναι θεμιτό. Αλλά εάν συναντήσει το συγκεκριμένο στοίχημα σε απόδοση 250, η ηθική λέει πως θα πρέπει να πάει πάσο. Πόσο μάλλον να περιμένει να πληρωθεί. Κακό παιδί…
Έτσι στην πρώτη περίπτωση οι παίκτες πρέπει να τιμωρήσουν το λάθος της εταιρίας κι εκείνη με τη σειρά της να αποδεχθεί τον κίνδυνο της διοργάνωσης στοιχημάτων, ενώ στη δεύτερη οι παίκτες αναγνωρίζουν το λάθος και στην ουσία προστατεύουν την εταιρία από μεγάλες ζημιές.
Προσωπικά νομίζω πως οποιοσδήποτε πιστεύει πως ο κόσμος του τζόγου είναι ιδανικά πλασμένος και πως όλοι είμαστε φίλοι μεταξύ μας, πλανάται οικτρά. Όταν ποντάρει κανείς σε μια εταιρία στοιχημάτων, είτε online είτε στο Πάμε Στοίχημα, εκείνη τη στιγμή ανταγωνίζεται την ίδια την εταιρία. Ένας από τους δύο θα βγει νικητής και δεν είναι ένας απλός αγώνας για το γόητρο ή ένας φιλικός αγώνας ποδοσφαίρου που στο τέλος θα δώσουμε τα χέρια. Εάν οι παίκτες κέρδιζαν μόνιμα χρήματα, το Πάμε Στοίχημα θα χρεωκοπούσε. Όταν το Πάμε Στοίχημα και κάθε άλλος bookmaker αποτελεί βιώσιμη επιχείρηση, σημαίνει πως οι άμεσοι χρηματοδότες της επιχείρησης αυτής είναι οι παίκτες. Ένας από τους δύο θα χάσει χρήματα, δε γίνεται να είναι και οι δύο ευχαριστημένοι στο τέλος.
Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στα ανταλλακτήρια στοιχημάτων ή στο online πόκερ, μόνο που εκεί ανταγωνιζόμαστε άλλους παίκτες. Η επιτυχία ενός είναι η αποτυχία του άλλου. Και προσέξτε, έχω χρησιμοποιήσει τη λέξη «ανταγωνισμός» κι όχι «συναγωνισμός». Το κέρδος μου είναι η ζημία σου, ο θάνατος μου η ζωή σου.
Όπως όταν αγοράζουμε έναν υπολογιστή σε τιμή «ευκαιρία» λόγω λάθους στην τιμολόγηση και το κατάστημα «μπαίνει μέσα», έτσι θα έπρεπε να πληρωθούν και τα λάθη των εταιριών. Εάν ας πούμε βρούμε το τελευταίας τεχνολογίας κινητό τηλέφωνο στα 60 ευρώ αντί για 600 λόγω λάθους μιας υποδιαστολής και το αγοράσουμε, θα το βρούμε λογικό να το επιστρέψουμε εάν μας καλέσει το κατάστημα; «Κάναμε λάθος, θα πρέπει να μας καταβάλλετε επιπλέον τα 540 ευρώ της διαφοράς ή να μας επιστρέψετε το προϊόν». Σας ακούγεται λογικό; Ή μήπως όταν το δούμε εξαρχής στο ράφι με τη λάθος τιμή, η ηθική λέει πως θα πρέπει να ενημερώσουμε τον υπεύθυνο για το λάθος που έχουν κάνει; Διότι είναι εύκολο να «τρέχει» κανείς μια επιχείρηση όταν δεν πληρώνει τα λάθη του και εκμηδενίζει όλα τα ρίσκα του. Το στοίχημα είναι μια επιχείρηση και για εμάς τους παίκτες!
Μήπως τελικά θα ήταν πιο ηθικό να πληρώνουν οι bookmakers αντί να θεωρούμε ηθικότερο να μην εκμεταλλευόμαστε μια λάθος απόδοση; Πείτε μου την άποψή σας στα σχόλια παρακάτω.
