koinoniki-apomonosiΟ τζόγος μπορεί να προσφέρει ικανοποίηση όταν κανείς κερδίζει. Όμως οι ώρες που αφιερώνει προκειμένου να κερδίσει είναι τόσες πολλές που σταδιακά χάνει την επαφή με την οικογένειά του, με φίλους, συγγενείς. Με λίγα λόγια απομονώνεται από τους δικούς του ανθρώπους δημιουργώντας ένα νέο κύκλο επαφών που αποτελείται συνήθως από τους συμπαίκτες του. Βέβαια στον νέο αυτό κύκλο οι σχέσεις είναι επιφανειακές καθώς επικοινωνεί στα πλαίσια του παιχνιδιού χωρίς να αναπτύξει πιο ουσιαστική επικοινωνία. Χρειάζεται να τονίσουμε και την περίπτωση όπου ο παίκτης είναι πραγματικά μόνος του όταν τζογάρει μέσω υπολογιστή. Εκεί η μοναδική συντροφιά του είναι η οθόνη του υπολογιστή του.

Αρχικά ο παίκτης μαγεύεται από το παιχνίδι, τον συνεπαίρνει η αίσθηση του κέρδους και η συνεχής προσπάθεια για επιτυχία. Διακατέχεται από μια γλυκιά ένταση που τον μαγνητίζει αλλά και τον εγκλωβίζει στο να ασχολείται συνεχώς με το τζόγο. Η σκέψη του είναι απασχολημένη με το παιχνίδι δίχως να δίνει σημασία στους γύρω του. Οι δικοί του άνθρωποι νιώθουν παραμελημένοι καθώς δεν μοιράζεται χρόνο μαζί τους. Παρατηρούν ότι [intlink id=”2321″ type=”post”]το παιχνίδι είναι η πρώτη του προτεραιότητα[/intlink]. Αυτή η στάση έχει ως αποτέλεσμα οι δικοί του άνθρωποι να νιώθουν στεναχώρια, εκνευρισμό, θυμό απέναντί του. Ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες της συμπεριφοράς του καθώς απορροφάται από το παιχνίδι.

Αργότερα μπορεί να οδηγηθεί στο να μην φροντίζει τον εαυτό του π.χ. να μην τρέφεται σωστά, να μην κοιμάται σωστά, να μην τηρεί τους κανόνες υγιεινής. Επίσης μπορεί να συμπεριφέρεται απότομα στους δικούς του ανθρώπους, ιδιαίτερα όταν χάνει. Τότε οι γύρω του μπορεί αρχικά να τον προειδοποιήσουν για να τον κινητοποιήσουν να αλλάξει και αν δουν ότι δεν υπάρχει αλλαγή τότε να τον εγκαταλείψουν. Έτσι ο υπολογιστής καταλήγει να είναι η αποκλειστική παρέα του χωρίς την ανθρώπινη επαφή.

Όπως είναι κατανοητό ο τζόγος απομονώνει αλλά και μονώνει συναισθηματικά τον ίδιο και τους γύρω του. Η ζωή του κινείται στη σφαίρα του φανταστικού καθώς αποκόπτεται από την πραγματικότητα. Αναρωτιέται κανείς, τί είναι σημαντικό, μια ζωή χωρίς φίλους, μοίρασμα συναισθημάτων και όμορφων στιγμών; Η απάντηση είναι στο χέρι σας καθώς εσείς επιλέγετε και ορίζετε τη ζωή σας.

Εργάζεται ως Ψυχολόγος από το 2004 με ιδιωτικό γραφείο από το Μάρτιο του 2009. Σπούδασε στο τμήμα Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. και στη συνέχεια εξειδίκευτηκε στη Γνωστική-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία Παιδιών & Ενηλίκων. Παράλληλα με τις σπουδές της και μετά το πέρας αυτών υπήρξε εθελόντρια στην Ελληνική Εταιρεία Νόσου Alzheimer & Συναφών Διαταραχών καθώς και στη Χ.Ε.Ν. Θεσσαλονίκης όπου διετέλεσε μέλος Παννεληνίου Συμβουλίου. Επίσης έχει παρακολουθήσει ποικίλα σεμινάρια ψυχικής υγείας, διεξάγει ομιλίες σε θέματα ψυχικής υγείας και αρθρογραφεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Αυτή τη στιγμή αποτελεί μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ψυχολόγων και της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας της Συμπεριφοράς.